Η σεζόν 1982-1983 υπήρξε η χρονιά της δικαίωσης δύο εκ των κορυφαίων αθλητών που παίξανε ποτέ το παιχνίδι και μιας εκ των καλυτέρων ομάδων στην ιστορία τους Philadelphia 76ers. Της ομάδας που επί μια 7ετία είχε ως σλόγκαν της " We owe you one " (Σας χρωστάμε έναν τίτλο) προς τους φιλάθλους της έπειτα από τους χαμένους Τελικούς απέναντι στο Portland του Bill Walton. Από τότε η ομάδα ήταν πάντα διεκδικήτρια αλλά πότε ο Larry Bird (1981) και πότε ο Magic Johnson (1980, 1982) δεν τους επέτρεπαν να φτάσουν στο στόχο τους. Η σεζόν όμως 1982 - 1983 θα είναι λυτρωτική για την ομάδα καθώς η μετακίνηση του Moses Malone ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν για να μετατραπούν από διεκδικητές σε Πρωταθλητές και σε μια εκ των κορυφαίων ομάδων που υπήρξαν στην Ιστορία του Αθλήματος.
Κατά τη διάρκεια της μπασκετικής του ζωής ο Julius Winfield Erving II, είχε αποκτήσει διάφορα nicknames σε όλες τις περιόδους της καριέρας του. Σαν μικρό παιδί που μεγάλωνε στο Long Island στην περιφέρεια Roosvelt ήταν γνωστός ως " Jewel ". Αργότερα, καθώς επέβαλλε την κυριαρχία του στα ανοιχτά γήπεδα του Roosvelt το όνομα άλλαξε σε " Little Hawk " εξαιτίας των τεράστιων άκρων του που του επέτρεπαν να χειρίζεται την μπάλα με τρόπο πανομοιότυπο με αυτόν του αυθεντικού "Hawk" του Cornie Hawkins. Τελικά έμεινε γνωστός, όπως όλοι ξέρουμε, με το όνομα " Dr. J. ". Ως " The Doctor " επέβαλλε το δικό του προσωπικό στυλ και η λειτουργία του στο παρκέ ήταν μοναδική και πρωτόγνωρη για τα έως τότε καθιερωμένα. Η θέληση και οι ικανότητές του τον μετέτρεψαν σε έναν εκ των πλέον καλοπληρωμένων αθλητών του NBA. Ο Dr. J είχε φέρει φήμη και σεβασμό στον οργανισμό και οι ικανότητές του τον είχαν εγκαθιδρύσει ως τον απόλυτο σταρ του πρωταθλήματος και την ομάδα του διεκδικήτρια του τίτλου, χωρίς να μπορεί όμως να κερδίσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι. Στις αρχές της σεζόν 1981 -1982 η ομάδα άλλαξε ιδιοκτησία καθώς πέρασε στα χέρια του Harold Katz, ο οποίος από την πρώτη κιόλας στιγμή έθεσε ως μοναδικό στόχο το Πρωτάθλημα. Στο τέλος της χρονιάς και μετά από ακόμα έναν χαμένο τελικό ενημέρωσε τους πάντες ότι είναι διατεθειμένος να κάνει ριζικές αλλαγές για να καταφέρει η ομάδα να κατακτήσει επιτέλους τον τίτλο. Και όπως το είπε έτσι το έκανε. Ο Katz έστειλε τον, βασικό έως τότε, Center της ομάδας Darryl Dawkins στους New Jersey Nets και έφερε στους 76ers, έναντι αδράς αμοιβής και τον Caldwell Jones, τον "Scoring - Rebounding Machine " Moses Malone από τους Houston Rockets καθιστώντας τον τον πλέον ακριβοπληρωμένο αθλητή του NBA με ετήσιες αποδοχές άνω των 2.000.000 $.
Οι 76ers είχαν πλέον προσθέσει έναν κυρίαρχο All-Star Center στην ήδη γεμάτη από ταλέντο ομάδα τους για να πλαισιώσει τους Erving, Toney, Cheeks και Bobby Jones.Ο τελευταίος μάλιστα θα γινόταν, εκείνη την χρονιά, ο πρώτος αθλητής που θα κέρδιζε το νεοσύστατο βραβείο του Sixth Man Award για τη σεζόν 1983. Άπαντες στην ομάδα πιστεύανε ότι αυτή είναι η χρονιά τους και το ξεκίνημα της κανονικής περιόδου πρόσθεσε σε αυτή την αίσθηση. " Όλοι μας είχαμε την αίσθηση ότι αυτή είναι η ευκαιρία μας, ότι αυτή είναι η χρονιά μας ", ανακαλεί ο Bobby Jones. "Το κίνητρο ήταν μεγαλύτερο από ποτέ και ευτυχώς δεν είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς. Ξεκινήσαμε καλά την χρονιά και ενώ η αυτοπεποίθησή μας μεγάλωνε δεν γίναμε ποτέ υπερόπτες και διατηρήσαμε πολύ καλό work ethic. Σε αυτό το κομμάτι η συμβολή του Moses είναι απερίγραπτη. Ο Julius πάντοτε δούλευε σκληρά αλλά ξάφνου εμφανίζεται ένας πελώριος τύπος ο οποίος δεν σταματά να δουλεύει και να προσπαθεί να τραβήξει και τους άλλους για να γίνουν καλύτεροι. Ο Moses πραγματικά αποτέλεσε παράδειγμα για όλους μας. Δεν το πιστεύαμε πόσο σκληρή δουλειά έβαζε κάθε μέρα στο παρκέ."Ο Moses Malone υπήρξε πάντοτε υποτιμημένος. Μεγαλωμένος ως μοναχοπαίδι στις σκληρές γειτονιές του Petesburg βρήκε πρόσφορο έδαφος απόδρασης στα ανοιχτά γήπεδα της περιοχής. Παρόλα αυτά η προσπάθεια και η αφοσίωσή του σε αυτό που έκανε ξεπερνούσε τα καθιερωμένα στάνταρ ενός ανερχόμενου και σκληρά προπονούμενου αθλητή κατά πολύ. Ο Moses έμενε μέχρι πολύ αργά την νύχτα και αφού άπαντες είχαν φύγει, για να σουτάρει μόνος του και να βελτιώσει στοιχεία του παιχνιδιού του πολλές φορές ως τα ξημερώματα.
Ο Dick Vitale, ένας προπονητής του κολλεγειακού τότε, θυμάται τον Moses ως high-school star σ' ένα summer camp.Ενώ η προπόνηση είχε ολοκληρωθεί για το διάλειμμα για μεσημεριανό αυτός παρέμεινε μόνος του στο παρκέ και εξασκούταν στο επιθετικό ριμπάουντ. Φορά με τη φορά πέταγε την μπάλα στο ταμπλό και πήδαγε να τη μαζέψει, συνεχόμενα χωρίς διακοπές. Εκστασιασμένος με αυτό που έβλεπε ο Vitale πλησίασε και ρώτησε τον Moses για ποιο λόγο το κάνει. "Coach" του απάντησε "για να μπορέσεις να σκοράρεις πρέπει να έχεις καταφέρει νωρίτερα να κερδίσεις την μπάλα. Όταν παίρνεις ένα επιθετικό ριμπάουντ είσαι στο καλύτερο σημείο για να σκοράρεις άμεσα." του αποκρίθηκε ο Malone ο οποίος δεν διάθετε το μεγάλο κάθετο άλμα, είχε όμως την τεχνική και την αίσθηση του χώρου να παίρνει κατάλληλη θέση κοντά στην baseline, να βάζει πλάτη τους αντιπάλους του και να έχει κυρίαρχη θέση για το ριμπάουντ. Άπειρες φορές κέρδιζε το επιθετικό ριμπάουντ και το φάουλ στο putback. Πέρα αυτών ήταν και εκ των πρώτων ψηλών με εξαιρετικά ποσοστά από την γραμμή των βολών.
Μερικοί αναλυτές είχαν τις επιφυλάξεις τους για το πως θα μπορέσουν να συνυπάρξουν στην ίδια ομάδα ο Moses με τον Dr. J. καθώς ήταν εντελώς διαφορετικοί από πολλές απόψεις. Ο Malone ήταν κάθε τι άλλο πέρα από επικοινωνιακός, ενώ ο Erving ήταν ο πιο εξωστρεφής και προβεβλημένος αθλητής του Πρωταθλήματος που μπορούσε να απογειωθεί από την γραμμή των βολών και να ταξιδέψει προς την στεφάνη για το κάρφωμα, ο ύψους σχεδόν 2.10 και βάρους 135 κιλών Moses απλά παρέμενε ως οπλισμένη θωρηκτό από κάτω. Είχαν όμως ένα κοινό στοιχείο που τους έδενε εκείνη τη χρονιά. Την απίστευτη θέληση να κάνουν οτιδήποτε προκειμένου να κερδίσουν επιτέλους το πολυπόθητο δαχτυλίδι του Πρωταθλητή.
" Η ένταση και η θέληση που έβγαζε στο παιχνίδι του ήταν εκπληκτική" επισημαίνει ο Jones για τον Erving, καθώς θεωρεί ότι η ηγετική καθοδήγησή του ήταν καθοριστική ενώ η συνέπεια και το ατσάλινο πάθος και στις δυο πλευρές του παρκέ του Malone ήταν πιο στιβαρό και από ατσάλι. "Ήταν ο σιωπηλός ηγέτης" λέει ο Jones, "Είχε πάντα αυτοπεποίθηση και την ικανότητα να τη μεταφέρει και στους υπολοίπους, καθώς όλοι βλέπαμε την κυριαρχία του και σε άμυνα και σε επίθεση και ξέραμε ότι μπορούμε να στηριχτούμε πάνω του. Ακόμα και στις κακές μας βραδιές που τα σουτ δεν έμπαιναν ξέραμε ότι μπορούμε να στηριχτούμε σε αυτόν γιατί κάθε βράδυ θα πάρει τα ριμπάουντ, κάθε βράδυ θα βάλει τη μπάλλα στο καλάθι, κάθε βράδυ θα κερδίσει τα φάουλ και θα πάει στη γραμμή. Αυτό ήταν καθησυχαστικό."
Οι Sixers ήταν επιβλητικοί στην κανονική περίοδο και τελειώσαν τη χρονιά με ρεκόρ 65-17. Όταν αρθρογράφοι ρώτησαν τον Malone τι πιστεύει ότι μπορεί να επιτύχει η ομάδα του στα Playoff, αυτός απάντησε με το μνημειώδες, πλέον "Fo, Fo and Fo", προβλέποντας δηλαδή ότι θα "σκουπίσουν" τα ματς και θα κατακτήσουν τον τίτλο με 12 νίκες σε 12 ματς. Παρ' ότι ήταν ένα τραβηγμένο σχόλιο δεν ενόχλησε την υπόλοιπη ομάδα καθώς καταλαβαίνανε ότι αυτή η αυτοπεποίθηση του Moses ήταν η μεγαλύτερη δύναμη της ομάδας, καθώς την αυτοπεποίθησή του αυτή την στήριζε, καλύτερα από τον οποιοδήποτε, με τις πράξεις του.
Με την ομάδα να στοχεύει το πρωτάθλημα σκούπισαν στον 1ο γύρο τους Knicks και στους τελικούς της Ανατολής απέκλεισαν με συνοπτικές διαδικασίες τους Milwaukee Bucks, που είχαν προλάβει να σκουπίσουν τους Celtics, καθώς επικράτησαν στα 3 πρώτα ματς της σειράς, έπειτα παραπάτησαν στο 4οχάνωντας με 100-94 και άμεσα διόρθωσαν τα λάθη τους κερδίζοντας με 115-103 στον 5ο αγώνα για να περάσουν στους Τελικούς του NBA για 3η χρονιά τα τελευταία 4 χρόνια.
Εκεί θα αντιμετώπιζαν για ακόμη μια φορά τους υπερασπιζόμενους τον τίτλο τους Lakers που είχαν πλέον στη σύνθεσή τους και το Νο.1 του Draft τον εκρηκτικό Forward από το North Carolina, τον James Worthy. Οι Lakers τελειώσαν τη χρονιά με ρεκόρ 58-24 έχοντας ακόμα για οδηγούς τους Magic Johnson, Abdul Jabaar και τον τρομερό rookie που κώλυσε γάντι στο Showtime του L.A. James Worthy.;Όμως μια εβδομάδα πριν τα Playoff ο Worthy σε μια διεκδίκηση ενός ριμπάουντ προσγειώνεται άσχημα στο αριστερό του πόδι και η διάγνωση δείχνει κάταγμα λίγο κάτω από το γόνατο κάτι που θέτει τέλος στη χρονιά για τον ίδιο. Ακόμα και χωρίς τον Worthy οι Los Angeles Lakers υπερκερνούν τους Portland Trail Blazers και τους San Antonio Spurs στα Playoff της δύσης και ετοιμάζονται να υπερασπίσουν τον τίτλο τους. Όμως η κακοδαιμονία τους συνεχίστηκε και οι τραυματισμοί των Nixon, McAdoo αφήνοντας έτσι τους Jabaar και Magic χωρίς μεγάλες βοήθειες να πρέπει να υπερβάλλουν εαυτόν για να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Ο Kareem όμως για ακόμα μια φορά - μετά τους Τελικούς της Δύσης το 1981 - θα χάσει κατα κράτος τη μάχη από τον Moses Malone κάτω από τα καλάθια καθώς στη σειρά τα ριμπάουντ ήταν 72-30 ( υπερδιπλάσια ) για τον άσο τον 76ers. Κι όμως παρά όλα αυτά οι Lakers ήταν αξιόμαχοι στις αρχές των παιχνιδιών και κλείσανε όλα τα ημίχρονα προηγούμενοι στο σκορ.Όμως η θέληση για νίκη ήταν τόσο μεγάλη στο αντίπαλο στρατόπεδο που και τις 4 φορές επανήλθαν πιο δυνατοί και στο τέλος επικρατούσαν. Στον 1ο αγώνα τον τελικών οι Sixers επικράτησαν με 113-107 στην αναμέτρηση που τραυματίστηκε ο Norm Nixon και έχασε το υπόλοιπο της σειράς. Το 2ο παιχνίδι βρήκε ξανά νικητές τους 76ers, μέσα στο Spectrum με 103-93 και πλέον η σειρά μεταφερόταν στο Forum. Όμως ούτε η φίλαθλοι, ούτε τίποτε άλλο μπορούσε να κάμψει τη θέληση των Moses και Dr. J. που οδήγησαν τους υπολοίπους σε μια εμφατική νίκη με 111-94. Στον 4ο Τελικό και με το σκορ στο 3-0 υπέρ της Φιλαδέλδια οι Lakers πάλεψαν λυσσαλέα για να αποφύγουν το σκούπισμα και να διατηρήσουν την υπερηφάνεια τους. Μάλιστα προηγήθηκαν στο σκορ προς το τέλος με 106-104 και οι Sixers καλέσανε Time-Out. Έχοντας βιώσει μια επώδυνη κατάσταση με την επιστροφή των Celtics εναντίον της ομάδας του το 1981, ο Bill Cunnigham ζητάει από τους παίχτες του να τελειώσουν τη σειρά εδώ και να μην επιτρέψουν στους αντιπάλους τους να ελπίζουν στο θαύμα. Εκείνη τη στιγμή τον διακόπτει ο Dr. J. και λέει " Αναλαμβάνω εγώ τώρα! ". Αμέσως στην επόμενη φάση κλέβει την μπάλα και κάρφωσε στον αιφνιδιασμό για να φέρει το σκορ στα ίσα. Έπειτα τέλειωσε μια φάση 3πόντων - καλάθι και φάουλ - και ελάχιστες στιγμές αργότερα τέλειωσε μια ακόμη φάση με ένα one-handed shot στο πρόσωπο του Magic Johnson από την περιφέρεια. Αυτοί οι 7 διαδοχικοί πόντοι του Doctor αλλάξαν το Momentum του παιχνιδιού και οδήγησαν τους Sixers στον τίτλο με τελικό σκορ 108-115. Ο Erving είχε επιτέλους καταφέρει να κατακτήσει τον πολυπόθητο τίτλο του NBA για να πλαισιώσει τους 2 που είχε κατακτήσει στο ABA με τους Nets. Και αν η αναμονή του δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο του Jery West ή του Ellgin Baylor δεν παύει να είναι μεγάλη και δυσβάσταχτη για έναν τόσο μεγάλο αθλητή. Ο Julius Erving επέδειξε ως Πρωταθλητής το ίδιο ήθος και χάρη που είχε δείξει και ως ηττημένος λέγοντας "Πάντα πίστευα ότι πέρα από νίκες, ήττες ή ισοπαλίες το σημαντικότερο πράγμα στον αθλητισμό είναι η δουλειά και η προσπάθεια που βάζεις στο παρκέ κάθε μέρα. Όσο δύσκολο ήταν κάποιες φορές να πείσω ακόμα και εμένα τον ίδιο για αυτό, ήταν το μόνο πράγμα που έφερνα στο παιχνίδι κάθε σεζόν, σε κάθε αγώνα και κάθε φάση του παιχνιδιού. Ήξερα ότι είχα κάνει το καλύτερο δυνατόν." Αυτός ήξερε, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον, ότι για να κατακ΄τησεις το δαχτυλίδι εν αρκεί η προσπάθεια και η αφοσίωση του ενός αλλά απαιτείται η προσπάθεια όλης της ομάδας. O coach των Sixers, σε πελάγη ευτυχίας, αμέσως μετά το τέλος των Τελικών δήλωσε ευθαρσώς ότι η διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι αναμφισβήτητα η παρουσία του Moses Malone καθώς αυτός έδωσε την σταθερότητα και την σιγουριά κάτω από τις δυό ρακέτες που έδινε στο L.A. ο Kareem.Η διαφορά του Moses, που ανακηρύχτηκε MVP και της Regular Season και των Τελικών, είναι όμως ότι αυτό ήταν το ελάχιστο που έδωσε σε αυτήν την ομάδα. Η προσφορά του είναι ανεκτίμητη. Είναι αυτός που έδωσε και το έξτρα κίνητρο στον Julius να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά για να κατακτήσουμε τον τίτλο.
1983 NBA Finals Game 1
L.A. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Rambis | 19 0-4 5-6 2 4 6 0 2 0 2 2 5 |
Wilkes | 34 8-15 0-0 1 4 5 1 4 1 3 0 16 |
A-Jabbar | 39 8-15 4-6 1 3 4 3 4 0 1 3 20 |
Nixon | 41 12-23 2-3 0 4 4 3 3 2 3 0 26 |
E. Johnson | 43 8-15 3-3 5 4 9 11 4 1 3 0 19 |
Cooper | 28 4-11 3-4 2 3 5 1 5 2 2 1 11 |
Landsberger | 19 1-6 2-2 4 6 10 0 4 0 0 2 4 |
D. Jones | 9 0-3 0-2 0 2 2 0 1 0 1 0 0 |
C. Johnson | 7 3-4 0-0 1 1 2 1 2 1 0 0 6 |
Mix | 1 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 |
Team | |
TOTALS | 44-96 19-26 16 31 56 20 29 7 15 8 107 |
3-PT: Wilkes 0-1, Cooper 0-1 | |
PHILA. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Erving | 39 8-18 4-6 4 6 10 9 2 1 1 5 20 |
Iavaroni | 26 3-4 0-0 1 6 7 0 2 1 0 1 6 |
Malone | 41 9-20 9-12 7 11 18 0 3 2 3 3 27 |
Cheeks | 25 5-11 0-0 2 1 3 5 4 2 5 0 10 |
Toney | 39 9-18 7-7 0 1 1 4 3 0 1 0 25 |
B. Jones | 28 2-7 0-2 1 3 4 5 2 1 3 4 4 |
Richardson | 31 7-12 1-2 2 2 4 3 4 4 1 0 15 |
C. Johnson | 9 2-5 0-0 3 2 5 0 2 0 0 0 4 |
Edwards | 1 0-1 2-2 1 0 1 0 0 0 0 0 2 |
R. Johnson | 1 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 |
Team | |
TOTALS | 45-96 23-31 21 32 62 26 22 11 14 13 113 |
3-PT: None | |
Los Angeles 20 37 26 24 107 | |
Philadelphia 30 24 31 28 113 | |
A- 18,482 | |
1983 NBA Finals Game 2
L.A. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Rambis | 21 4-7 1-1 1 4 5 0 3 1 3 1 9 |
Wilkes | 41 8-21 1-2 6 1 7 2 2 3 1 2 17 |
A-Jabbar | 34 11-17 1-2 0 4 4 3 5 1 3 3 23 |
Nixon | 38 4-13 0-0 0 2 2 6 4 0 4 1 8 |
E. Johnson | 44 6-14 0-0 3 5 8 13 3 3 4 0 12 |
Cooper | 28 6-7 0-0 0 4 4 1 4 0 1 0 12 |
McAdoo | 19 4-10 0-0 1 6 7 1 5 2 3 2 10 |
Landsberger 12 1-2 0-0 3 0 3 0 3 0 1 0 2 | |
C. Johnson | 2 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 |
McGee | 1 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 |
Team | |
TOTALS | 44-91 3-5 11 26 46 26 29 10 20 10 93 |
3-PT: McAdoo 2-3, Nixon 0-2, Landsberger 0-1, E. Johnson 0-1 | |
PHILA. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Erving | 39 6-17 2-2 1 6 7 2 3 1 1 3 14 |
Iavaroni | 29 3-6 3-4 2 4 6 2 2 0 0 0 9 |
Malone | 31 8-10 8-13 4 8 12 1 5 0 6 0 24 |
Cheeks | 37 8-14 3-5 0 2 2 8 0 3 1 0 19 |
Toney | 37 7-18 5-6 4 0 4 5 2 2 7 0 19 |
Richardson | 21 1-4 0-0 1 4 5 1 1 0 1 0 2 |
B. Jones | 28 6-11 2-2 4 1 5 2 0 2 1 3 14 |
Cureton | 17 1-3 0-0 0 3 3 1 3 2 1 0 2 |
Edwards | 1 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 |
Team | |
TOTALS | 40-83 23-32 16 28 55 22 16 10 18 6 103 |
3-PT: None | |
Los Angeles 29 26 20 18 93 | |
Philadelphia 26 25 28 24 103 | |
A- 18,482 | |
1983 NBA Finals Game 3
PHILA. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Erving | 39 8-16 5-7 3 9 12 3 3 2 3 1 21 |
Iavaroni | 26 2-2 0-2 2 4 6 4 5 0 2 0 4 |
Malone | 40 10-19 8-13 8 11 19 6 4 3 1 0 28 |
Cheeks | 43 6-12 0-2 1 2 3 5 3 4 2 0 12 |
Toney | 32 8-19 5-8 1 1 2 5 4 2 5 0 21 |
B. Jones | 26 7-12 3-3 3 4 7 2 3 1 4 0 17 |
Richardson | 20 1-7 0-0 2 0 2 1 1 1 2 1 2 |
C. Johnson | 10 1-5 0-0 2 0 2 1 0 1 0 0 2 |
Cureton | 2 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 |
Edwards | 1 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 |
McNamara | 1 2-2 0-0 0 0 0 0 0 0 0 0 4 |
Team | |
TOTALS | 45-94 21-35 22 31 65 27 23 14 19 2 111 |
3-PT: B. Jones 0-1 | |
L.A. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Rambis | 19 5-5 0-0 0 2 2 1 4 1 2 2 10 |
Wilkes | 43 10-20 0-0 3 3 6 3 4 3 3 3 20 |
A-Jabbar | 42 8-20 7-8 4 11 15 3 4 1 4 2 23 |
Nixon | 31 1-6 5-8 2 0 2 5 3 2 3 0 7 |
E. Johnson | 44 3-12 12-13 3 4 7 13 4 2 8 1 18 |
Cooper | 30 2-6 0-0 1 1 2 1 6 0 0 0 4 |
McAdoo | 23 5-12 2-2 2 5 7 0 3 3 4 0 12 |
Landsberger | 4 0-0 0-0 0 0 0 0 3 0 0 0 0 |
McGee | 1 0-0 0-0 0 0 0 0 0 0 1 0 0 |
Team | |
TOTALS | 34-81 26-31 15 26 50 25 31 12 25 8 94 |
3-PT: E. Johnson 0-1, McAdoo 0-1, C. Johnson 0-1 | |
Philadelphia 21 28 23 39 111 | |
Los Angeles 32 20 20 22 94 | |
A- 17,505 | |
1984 NBA Finals Game 4
PHILA. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Erving | 36 8-13 5-5 1 4 5 6 3 1 4 2 21 |
Iavaroni | 18 2-5 0-2 2 1 3 2 6 0 3 2 4 |
Malone | 45 9-22 6-9 8 15 23 1 3 1 1 3 24 |
Cheeks | 38 7-10 6-8 0 1 1 7 3 2 3 0 20 |
Toney | 39 6-16 11-12 1 1 2 9 2 1 5 1 23 |
B. Jones | 25 6-7 1-2 1 2 3 2 4 4 0 2 13 |
Richardson | 20 2-5 2-2 0 2 2 2 3 0 0 0 6 |
C. Johnson | 19 2-3 0-0 0 2 2 0 4 0 1 1 4 |
Team | |
TOTALS | 42-81 31-40 13 28 50 29 28 9 17 11 115 |
3-PT: Toney 0-1 | |
L.A. | MN FG-FGA FT-FTA 0R DR RB AS PF ST TO BL PTS |
Rambis | 26 3-9 1-2 1 4 5 2 4 0 1 1 7 |
Wilkes | 39 9-20 3-5 4 1 5 1 4 1 2 0 21 |
A-Jababr | 40 10-15 8-10 0 7 7 3 5 1 6 1 28 |
E. Johnson | 48 8-21 11-12 2 5 7 13 5 1 9 1 27 |
Cooper | 40 5-11 2-2 0 3 3 4 5 4 1 0 13 |
Landsberger | 21 2-2 0-0 3 4 7 2 2 0 0 0 4 |
D. Jones | 8 1-5 0-0 1 1 2 0 3 0 0 0 2 |
McGee | 18 3-9 0-0 5 2 7 1 3 0 1 0 6 |
Team | |
TOTALS | 41-92 25-31 14 27 53 26 31 7 20 3 108 |
3-PT: Cooper 1-2, E. Johnson 0-1 | |
Philadelphia 24 27 31 33 115 | |
Los Angeles 26 39 28 15 108 | |
A- 17,505 | |
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Posts
0 σχόλια: